நண்பன் விமர்சனம். ஸாரி, சங்கர் விமர்சனம்

சிறை அனுபவம் எழுதி ரொம்ப நாள் ஆகிவிட்டதால், அது குறித்து கொஞ்சம் ஆழமாகவே எழுத ஆரம்பித்தால், அது பல இணை துணை சம்பவங்களோடு மெகா சீரியலாக போய்க்கொண்டிருகிறது. இதை சில பதிவுகளாக பிரிப்பதா அல்லது அதன் போக்கில் விடுவதா என்ற குழப்பம் ஒரு பக்கம். இதற்கிடையில் நண்பனை பார்த்ததால், அதாவது சங்கரின் `நண்பனை` பார்த்ததால் இந்த பதிவு

டைரக்டர் சங்கர் கமர்ஷியலாக வெற்றிப் பட இயக்குனராக இருந்தாலும், பாய்ஸ் படத்துக்கு பிறகு அவர் மீதான சந்தேகம் அதிகரித்துக் கொண்டே இருக்கிறது. அதற்கு முன் பசுத்தோல் போர்த்தி வலம் வந்தவர், சில வெற்றிகளை கண்டவுடன், கொஞ்சம் திரையை விளக்கி அவருடைய ரசனையை காட்டி இருக்கிறார். அதற்கு கிடைத்த எதிர்ப்பு அவரை அடக்கி வாசிக்க வைத்தாலும், அவருடைய ரசனைகள் எப்படியும் வெளிப்பட்டுக் கொண்டுதான் இருக்கிறது.
   

நண்பன் படம் பார்த்த பிறகு இனி சங்கர் படம் பார்ப்பதில்லை என்ற முடிவுக்கே வந்துவிட்டேன்!. இதனால் சினிமாத்துறை அழிந்துவிடப் போவதில்லை. இருந்தாலும் இது போன்ற படத்தை பார்பானேன், டெண்ஷனாவானேன் என்ற கதைதான்.

மேம்போக்காக பார்த்தால் படம் ஒரு ஜாலியான ரகம். குறைகளை அதாவது சில வக்கிரங்களை தவிர்த்திருந்தால் நல்ல என்டர்டெயின்மென்டாக, மெசேஜ் சொல்லும் படமாகவும் இருந்திருக்கும். இந்தி வெர்ஷனை நான் பார்க்கவில்லை, ஆனால் டிவியில் பிட்டு பிட்டாக பார்த்திருக்கிறேன் போலிருக்கிறது. இன்டர்வெல் வரை ரசித்தவன் அதன்பிறகு `டே ஜாவு` ஆகிவிட்டது.

இது வெறும் காமெடி படம்தான் என்றால் இந்த விமர்சனமும் தேவை இல்லை. அந்த படங்கள் சிரிக்க மட்டும்தான் என்பதால், மூளை எந்த கேள்வியும் கேட்காது. ஆனால் ஊருக்கு உபதேசம் பண்ண ஒருவர் கிளம்பினால், அந்த உபதேசங்களில் உள்ள ஓட்டையும் சுட்டிக் காட்ட வேண்டியதாகி விடுகிறது.

இன்று குறுக்கு வழியில் செல்பவர்கள் வேகமாக முன்னேறுவதையும், நேர்மையாக இருப்பவர்கள் லாட்டரி அடிப்பதையும் நாம் வெளிப்படையாகவே பார்க்கிறோம். இது இன்றைய யதார்த்தமாகவும் இருக்கலாம். ஆனால் காவியம் என்று வரும்போது, அது புத்தகமோ, சினிமாவோ, இங்கே நல்லவர்கள் ஜெயிக்க வேண்டும், தவறான பாதையில் செல்பவர்கள் தண்டிக்கப்பட வேண்டும். இதுதான் நியதி. இந்த நியதி மீறப்படுவது மட்டுமில்லாமல் மொள்ளமாரித்தனம் செய்பவர்கள்தான் ஹீரோக்கள் என்று வலியுறுத்தும் அளவுக்கு போகிறது.

மங்காத்தா மற்றும் வேறு சில படங்களும் இதேபோல் இருக்கலாம். ஆனால் நான் பார்த்தது இதை. எனவே இந்த படத்தை இந்த ட்ரெண்டை விமர்சிக்க வேண்டியதாகி விடுகிறது. இதை எல்லாம் சென்சார் போர்ட் அனுமதிப்பது வினோதம்தான்.

இங்கே ஹீரோ காலேஜில் மோசடியில் ஈடுபடுகிறார். ஹீரோவுக்கு கல்வியின் மீதான ஆர்வம் மற்றும் அவருடைய சூழ்நிலை அதை மன்னிக்க வைக்கும். இதுவே ஒரு யதார்த்தமான கதையில் வந்திருந்தால், கடைசியில் சில பெரிசுகள், `இது தப்பு. இருந்தாலும் படிக்கனும்ன்கிற ஆர்வத்துல செஞ்சிட்ட. அதனால மன்னிக்கிறோம்` என்று மாரல் உபதேசங்களோடு படத்துக்கு சுபம் போட்டிருப்பார்கள். இந்த படத்தில் அது தவறு என்ற கருத்தோ அல்லது இந்த குற்றத்தை புகார் செய்ய வேண்டும் என்ற எண்ணமோ மற்ற ஹீரோக்களுக்கு வரவில்லை. அதாவது இது அவர்களுக்கு ஒரு விஷயமே இல்லை என்ற வகையில் படம் போகிறது. சம்பிரதாயத்துக்கு கூட தவறுகளை கண்டிக்கும் உபதேசங்கள் இல்லை.

ஜீவா, ஒரு காட்சியில், `நான் படித்தே பாசாகிறேன்` என்று வசனம் பேசுகிறார். நல்ல கருத்துதான். ஆனால் இந்த படத்தில் நல்ல காட்சிகள், மோசமான காட்சிகள் என்று லிஸ்ட் போட்டு அதில் கூட்டிக் கழித்து பார்த்தால் மோசமான காட்சிகள்தான் அதிகமாக இருக்கும்.

பிராடு வேலை பார்ப்பவனும், குறும்பு என்ற பெயரில் மட்டமான செயலை (கற்பழிக்க, கொங்கை) செய்பவர்கள்தான் ஹீரோ என்றாகிவிட்டது. இந்த இடத்தில் எனக்கு எந்திரன் படம் ஞாபகத்துக்கு வருகிறது. அங்கே ஐஸ்வர்யாராய் எந்திரன் உதவியுடன் காலேஜில் பிட் அடிப்பார். அது டெக்னாலஜியை நகைசுவையாய் சொன்னதில் ரசிக்க முடிந்தது.ஆனால் இந்த படத்திலும் (ரீமேக்காக இருந்தாலும்) இதையே பார்க்கும் போது எனக்கு சந்தேகம் வருகிறது.

இப்படிதான் பிரபல ஆங்கில எழுத்தாளர் ஜெப்ரி ஆர்ச்சர் ஒரு வழக்கில் கோர்டில் பொய் சொல்லி தப்பிவிட்டார். (பின்னர் மாட்டிக் கொண்டார்). ஆனால் அவருடைய ஒரு சிறுகதையில் ஒருவன் கொலை செய்துவிட்டு, அந்த கொலை வழக்குக்கான ஜுரிக்களில் ஒருவராகவும் வந்து, ஒரு அப்பாவியை குற்றவாளி என்று தீர்பளித்து மாட்டிவிட்டு அந்த உண்மையான குற்றவாளி தப்பி விடுவதாக கதை எழுதி இருப்பார்.

ஒரு தவறு செய்துவிட்டு நீதிமன்றத்தை ஏமாற்றலாம் என்பதை அனுபவபூர்வமாக ஜெப்ரி ஆர்ச்சர் உணர்ந்த பிறகுதான் அவர் இந்த கதையை எழுதி இருப்பார் என்று நான் நினைக்கிறன். இங்கே சங்கரின் கதையும் அப்படி இருக்கலாம். இவர் படிக்கும் போதோ அல்லது வேறு ஏதாவது மோசடி செய்திருப்பாரா, அந்த எண்ணங்கள்தான் இப்படியெல்லாம் காட்சி அமைக்க தூண்டுகிறதோ என்ற சந்தேகம் எனக்கு வலுக்கிறது.

ஒருவர் பிரபலமாகிவிட்டால் அவருடைய இருண்ட பக்கங்கள் மறைந்துவிடும் அல்லது மறைக்கப்படும். ஆனால் யாராவது ஒருவர் கல் எறிந்தால் போதும் that will bring more skeletons. பார்க்கலாம்.

இவர் தன்னை ஒரு சமூக அக்கறை உள்ளவராக காட்டிக் கொண்டாலும், இவர் அதற்கு சொல்லும் தீர்வுகளும் அம்புலிமாமா வகை. அது மட்டுமின்றி வக்கிரங்களும், நகைச்சுவை என்ற பெயரில் மட்டமான ரசனை வேறு. அங்கவை, சங்கவை என்ற போதே இவருக்கு பாடம் புகட்டி இருக்க வேண்டும். அதை விட்டதால்தான் இப்போது முனியம்மாவும், பாரிவேந்தனும் மட்டம் தட்டப்படிருக்கிறார்கள்.

சினிமா விமர்சனம் அனாவசியானதுதான். ஆனால் ஒரு படம் சமூக சீர்திருத்தம் என்ற பெயரில் சமூக விரோத கருத்துக்களையும், நகைச்சவை என்ற பெயரில் மற்றவர்களை அவமானப்படுத்தும்போது அதை பற்றி எழுத வேண்டியதாகிவிடுகிறது.

இது ஒரு ரீமேக். எனவே சங்கரின் பங்களிப்பு குறைவுதான். ஆனாலும் நமக்கு முன் இருக்கும் பல விஷயங்களில் ஒருவர் எதை எடுக்கிறார் என்பதே அவருடைய தரத்தை காட்டும். அதிலும் தரமானவர்கள் அதில் உள்ளே குறைகளை களைந்து அதை மேம்படுத்துவார்கள். ஆனால் சங்கர்? எனக்கு ஒரு பழமொழிதான் ஞாபத்துக்கு வருகிறது.

இந்தப் படம் ஓடும். ஒரு பொருளை திறமையாக மார்கெட்டிங் பண்ணும் திறமை இவரிடம் இருக்கிறது. ஆனால் பளபளப்பான பேப்பரில் மட்டமான சரக்கை விற்கும் வியாபாரி இவர் என்பதுதான் உண்மை.